Het is zomaar een willekeurige dag in september bij de Smurfen en Mega Mindy. We zijn al druk geweest; spelen met de auto’s in de bouwhoek, spelen met de poppen in de huishoek en ook hebben we al geknutseld. Puk is er ook weer en aan de tafel hebben we geluisterd en meegeleefd met de avonturen van Puk.
Nu is het tijd om naar buiten te gaan. De nodige peuterenergie staat te springen voor de deur. Voorzichtig kijk ik door het raam. Oei, de wolkenlucht is prachtig maar wel erg donker. Toch gokken we het erop. Het streven bij Wee-Play is om iedere dag even een frisse neus te halen. Als het kan zelfs twee keer. De jassen zijn aan en de kinderen rennen al gillend naar buiten. “Kitty mijn broek is een beetje nat” hoor ik iemand zeggen. Ik kijk en zie dat kleine boef al van de glijbaan is gegaan voor ik deze droog kon maken. “Och ”zeg ik “dat geeft niks we trekken zo meteen wel een droge aan. Was het leuk op de glijbaan?” Kleine boef knikt vol overtuiging. “ja want het ging lekker hard” De eerste ontdekking is een feit.
Ondertussen heeft Franka de fietsjes naar buiten gezet en wordt er volop gefietst. Ik neem even de tijd om te kijken. Overal zie ik lachende gezichten en rode wangen. Heerlijk. Ik zie een kind dat nu wel zelf op de glijbaan durft. Ik zoek haar ogen op en geef haar een dikke duim. Ze straalt. Een ander kind vindt het nog wat spannend. Het is de tweede keer dat ze bij ons is en kijkt vanachter mijn benen de situatie eerst eens even aan. Ik vraag haar of we samen bellen zullen blazen. Dat vindt ze leuk. De bellen waaien vanzelf weg en we hoeven niet eens te blazen. De verbazing onder de kinderen is groot. Dan zie ik Melissa lopen met de doos tissues. De tijd van snotterbellen is ook weer aangebroken. We vegen er wat af in deze tijd van het jaar. Toch zullen we veel naar buiten gaan, want van buitenspelen bouw je weerstand op. Kinderen met snotterbellen zijn van harte welkom bij Wee-Play. We besteden veel aandacht aan “handje voor je mond als je moet niezen” en letten goed op dat we na iedere zakdoek handen wassen. Er staat een doos met tissues binnen handbereik en we leren uw kind er eentje te pakken in plaats van zijn mouw te gebruiken. Mocht uw kind koorts krijgen of zonder koorts niet fit zijn en zich niet meer prettig voelen bij ons dan bellen we u uiteraard om uw kind te komen halen.
Het begint te regenen. Wat doen we? Naar binnen? Ach, we spelen nog heel even door, we zijn tenslotte niet van suiker. Er spookt een Zweeds gezegde door mijn hoofd dat ik ooit eens gelezen heb. “Er bestaat geen slecht weer, wel slechte kleding” Na tien minuten regent het wel erg hard en zie ik aan de kinderen dat ze het niet meer zo leuk vinden. We gaan naar binnen. Mijn collega’s en ik kijken elkaar aan want ook wij genieten. De rode wangen en
lachende gezichten zijn onbetaalbaar. Het is weer gelukt om naar buiten te gaan.
Helpt u ons in ons streven om iedere dag naar buiten te gaan? Het helpt ons enorm als u de kleding voorziet van de naam van uw kind!
Liefs, Kitty
Reactie schrijven